پس از نشست اخیر FOMC، این بازارهای اوراق قرضه بودند که بیشترین موج را ایجاد کردند و بازدهی را بالاتر بردند. با کمال تعجب، علیرغم افزایش بازدهی، حتی دلار آمریکا نیز نتوانست رشد خود را حفظ کند. بازارهای سهام جهانی نیز ضربه خوردند، زیرا سرمایه گذاران شروع به جدی گرفتن موضع فدرال رزرو در مورد نرخ های بهره بالاتر و طولانی مدت کردند. در میان تقویم دادههای اقتصادی مملو از تورم PCE ایالات متحده، احساسات مصرفکننده، تولید ناخالص داخلی، فروش خردهفروشی و شاخصهای بینالمللی مانند PMI چین و CPI استرالیا، رفتار بازده اوراق قرضه در هفته آینده برای تعیین اهمیت این نقاط داده اقتصادی آماده است.
تصمیم فدرال رزرو برای حفظ نرخ های بهره، همراه با پیش بینی های ارتقا یافته برای رشد و تورم، مفهوم نرخ های بهره "بالاتر برای طولانی تر" را در ایالات متحده تقویت کرد. احتمال افزایش بیشتر نرخ بهره وجود دارد، حتی اگر بازارهای پولی هنوز آن را در نظر نگرفته باشند. علاوه بر این، دادههای ضعیفتر از مطالبات بیکاری در ایالات متحده پس از نشست فدرال رزرو نشان داد که اقتصاد ایالات متحده در مواجهه با نرخهای بهره بالاتر، حداقل در حال حاضر، انعطافپذیر است. بازده اوراق قرضه با افزایش چشمگیر واکنش نشان داد و بازدهی 20 و 30 ساله به طور قابل توجهی افزایش یافت. این امر باعث شد تا بازارهای جهانی سهام نزول کنند، به ویژه بر سهام فناوری تأثیر گذاشت و نزدک 100 را به پایین ترین سطح 5 هفته اخیر رساند، در مسیر بدترین هفته خود در شش ماه گذشته. در همین حال، بانک انگلستان و بانک ژاپن نرخ بهره خود را همانطور که انتظار می رفت حفظ کردند.
با نگاهی به تقویم اقتصادی هفته پیش رو، به نظر می رسد که بسیاری از انتشار داده های سطح بالا درخشش خود را در پی نشست اخیر FOMC از دست داده اند. به عنوان مثال، تورم PCE احتمالاً باید به طور قابل توجهی از برآوردها انحراف داشته باشد تا انتظارات بازار را تغییر دهد که فدرال رزرو در حالت توقف طولانی مدت با احتمال بالا رفتن به جای کاهش نرخ ها است. به نظر می رسد تمرکز مهم بر روی رفتار بازده اوراق قرضه باشد که اغلب به آن "bondcano" می گویند. اگر بازدهی به افزایش خود ادامه دهد و همچنان بالا بماند، دارایی های ریسکی در بازار در معرض خطر رکود قابل توجهی قرار خواهند گرفت. هر گونه عقب نشینی احتمالی در بازدهی می تواند احساسات را تقویت کند، اما با توجه به مسیر فعلی، چنین سناریویی غیرمحتمل به نظر می رسد.
ماه های اخیر شاهد افزایش نرخ تورم سالانه ایالات متحده بوده ایم که بخشی از آن به دلیل قیمت های انرژی و اثرات پایه بوده است. با این حال، معیار اصلی تورم چیزی است که واقعاً در آینده مهم است. سنج ترجیحی فدرال رزرو سری هزینه های مصرف شخصی (PCE) است که در هفته آینده منتشر خواهد شد. Core PCE نسبت به CPI اصلی فرار کمتری دارد و ثبات بیشتری از خود نشان داده است. با تاکید فدرال رزرو بر ماندگاری نرخهای بالا، نادیده گرفتن پیامهای اخیر فدرال رزرو برای بازارها باعث شگفتی قابل توجهی در دادههای PCE خواهد شد. بنابراین، بعید است که دادههای PCE یک عامل متحرک بازار باشد، مگر اینکه بهطور غیرمنتظرهای از انتظارات فراتر رود که منجر به گمانهزنیهای تازه درباره افزایش نرخ بهره دیگر فدرال رزرو شود.
هفته آینده شاهد انتشار دو معیار اعتماد مصرف کننده در ایالات متحده خواهیم بود: نظرسنجی اعتماد مصرف کننده هیئت کنفرانس و نظرسنجی مصرف کنندگان دانشگاه میشیگان. این دو نظرسنجی از مارس 2020 با هم متفاوت بوده اند، که دومی بدبینانه تر و بی ثبات تر است اما حجم نمونه کوچک تری دارد. هر دو معیار اخیراً روند کاهشی داشته اند، که باید ادامه یابد تا احتمال افزایش طولانی مدت نرخ بهره کاهش یابد. با این حال، اگر بازدهی اوراق قرضه در روند صعودی خود ادامه پیدا کند، می تواند تأثیر مخربی بر احساسات و اقتصاد کل داشته باشد. علاوه بر اعتماد مصرفکننده، دادههای سطح دوم مانند خردهفروشی، تولید ناخالص داخلی و ادعاهای بیکاری در ایالات متحده منتشر خواهد شد، که خردهفروشی بینشهایی را در مورد احساسات مصرفکننده و خنکسازی بالقوه اقتصادی ارائه میکند. تورم استرالیا و خرده فروشی ها نیز از نظر هر گونه تأثیری بر دلار استرالیا تحت نظر خواهند بود و شاخص های PMI چین برای سنجش سلامت اقتصاد چین، به ویژه بخش خدمات، مورد بررسی قرار خواهند گرفت. ناظران بازار باید از USD/CNH، China A50 و Hang Seng برای حرکتهای بالقوه بازار مراقبت کنند.